Angstaanjagende voorlichting: Niet effectief, maar desondanks wordt het nog gebruikt

In de publieke gezondheidzorg willen we terecht evidence-based werken. Deze evidentie bestaat idealiter uit reviews en meta-analyses. Tegelijkertijd worden uitkomsten van dergelijke kennissyntheses niet altijd ter harte genomen. Onze recente meta-analyse over angstaanjagende voorlichting, gepubliceerd in Health Psychology Review, 1 heeft de discussie opnieuw doen oplaaien over de effectiviteit van angstaanjagende voorlichting. In deze bijdrage lichten we de wetenschappelijke evidentie kort toe (kort samengevat: angstaanjagende voorlichting is meestal geen goed idee), waarna we ingaan op (foutieve) overwegingen of argumenten uit de praktijk om deze evidentie terzijde te schuiven en een voorkeur voor angstaanjagende voorlichting te handhaven. In een volgende bijdrage beschrijven we een keur aan alternatieve methoden voor gedragsverandering die de risico’s van angstaanjagende voorlichting niet in zich dragen.

Threatening communication: not effective, but nonetheless still being used Threatening communication is a controversial topic. Our recent metaanalysis started this discussion again. In this contribution we briefly explain the theory about threatening communication, we discuss the state of the evidence for effectiveness, and we provide answers to answer a selection of common questions and misundersandings that are pertinent to this issue. Specifically, we will explain why the following claims are erronous: 1) other studies have shown that fear appeals are effective; 2) the goal of threatening communication is not to change behavior, but to increase knowledge/awareness; 3) the goal is not to let people stop unhealthy behavior, but to prevent (young) people from starting; and 4) your meta-analysis was not about smoking (or drugs, sex, etc). We will then briefly explain the evidence as to why this popularity persist, and end with our suggestions for improvement.