Anonimiteit in het strafproces: De praktijk van de regeling beperkt anonieme getuige en de regeling bedreigd anonieme getuige in het strafproces

Voor de criminaliteitsbestrijding is het van groot belang dat slachtoffers en getuigen bereid zijn aangifte te doen. Als slachtoffers en getuigen een gegronde angst hebben voor represailles, dan moeten zij worden beschermd. Anonimiteit is een van de instrumenten om slachtoffers en getuigen die vrezen voor represailles te beschermen, maar verklaringen moeten wel toetsbaar zijn, om valse beschuldigingen te voorkomen en de feitelijke toedracht van het ten laste gelegde feit te kunnen achterhalen en vaststellen. Anders ontstaan er bewijsproblemen. Het doel van deze studie is de volgende twee kernvragen te beantwoorden: Hoe ziet het wettelijk kader van de 'regeling beperkt anonieme getuigen' en de 'regeling bedreigde getuige' eruit en wat zijn de juridische mogelijkheden en beperkingen van deze regelingen voor de bewijsvoering in het strafproces? Hoe vaak en op welke wijze wordt van de regelingen met betrekking tot de beperkte anonieme getuige en de bedreigde getuige in de praktijk gemaakt? INHOUD: 1. Inleiding 2. Onderzoeksverantwoording 3. Wettelijk kader 4. Anonieme getuigen in de praktijk 5. Conclusies

The aim of this study is answering the following questions:What does the legal framework of both regulations look like and what are the legal possibilities and limitations of the regulations for the furnishing of proof during criminal proceedings? How often and in what manner are the regulations related to the witness with limited anonymity and the threatened anonymous witness in practice?