Over de psychotherapeut en de buurvrouw

Deze oratietekst gaat over psychotherapie in relatie tot wetenschap, werkveld en onderwijs. Wetenschappelijk onderzoek was de afgelopen decennia sterk gericht op specifieke interventies en behandelprotocollen en de daarin werkzame factoren. Daarentegen werd relatief weinig aandacht besteed aan de zogenaamde therapeutfactor, dat wil zeggen: de invloed van therapeutkenmerken en -vaardigheden op de effectiviteit van psychotherapie. Er zijn echter aanwijzingen dat de therapeutfactor verantwoordelijk is voor 5–9 % van de behandeleffecten; dat is, in vergelijking met andere voorspellers, een flink effect. In de oratie worden kenmerken van effectieve therapeuten besproken. Daarna wordt ingegaan op de positie van de psychotherapeut in de beroepenstructuur in de ggz en volgt een pleidooi om de psychotherapeut op te nemen als specialist van de gz-psycholoog, naast de klinisch psycholoog en de klinisch neuropsycholoog. Tot slot komt aan de orde hoe de opleiding tot psychotherapeut kan worden verbeterd. Belangrijk is dat men in de opleiding tot psychotherapeut primair leert om effectief bevonden interventies goed toe te passen en tevens dat men leert om als therapeut maximaal effectief te zijn.