Werkvermogen, burn-outklachten en werkbevlogenheid bij zzp’ers twee tot tien jaar na een kankerdiagnose

In deze bijdrage staan zzp’ers die twee tot tien jaar geleden kanker kregen centraal (N = 90), bestaande uit een subgroep zzp’ers die ten tijde van de kankerdiagnose al zzp’er was (n = 47) en een subgroep die dat daarna is geworden (n = 43). Kankerbehandelingen kunnen leiden tot zogeheten late effecten, zoals fysieke problemen, vermoeidheid en cognitieve klachten. De gegevens van de zzp’ers zijn door middel van cross-sectioneel vragenlijstonderzoek vergeleken met werkenden die zowel ten tijde van de dataverzameling als ten tijde van de diagnose uitsluitend in loondienst werkten (N = 572). Voor de zzp’ers is nagegaan hoe klachten die bekendstaan als late effecten van kankerbehandelingen, samenhangen met werkvermogen, burn-outklachten en werkbevlogenheid. Zzp’ers blijken gemiddeld een lager werkvermogen, minder burn-outklachten en hogere werkbevlogenheid te hebben dan de in loondienst werkenden. De groep zzp’ers die pas in de jaren na diagnose zzp’er werd, ervaart relatief veel cognitieve klachten. Meer vermoeidheidsklachten onder zzp’ers hangen samen met lager werkvermogen, meer burn-outklachten en lagere werkbevlogenheid. Hogere cognitieve klachten hangen samen met meer burn-outklachten. Zzp’ers die in het verleden een kankerdiagnose hebben gehad, verdienen meer aandacht, zowel vanuit onderzoek als vanuit beleid met het oog op ondersteuning, omdat werkgerelateerde zorg voor hen nu niet standaard geregeld is.