De bescherming van Natura 2000-gebieden door middel van het bestemmingsplan

Translated title of the thesis: The protection of Natuta 2000-area by zoning plan
  • M. Ebrahimi Poer

    Student thesis: Master's Thesis

    Abstract

    In dit onderzoek is er gepoogd antwoord te krijgen op de vraag: wat zijn de (on)mogelijkheden om kwalificerende natuurwaarden in Natura 2000-gebied door middel van een bestemmingsplan te beschermen en hoe verhoudt het gebruik van het bestemmingsplan zich tot de eisen die uit artikel 6 van de Habitatrichtlijn voortvloeien?
    Een bestemmingsplan kan in principe een geschikt instrument zijn om kwalificerende habitats en soorten in een Natura 2000-gebied te beschermen, maar het is niet altijd mogelijk om alle benodigde negatieve instandhoudingsmaatregelen daarin te borgen. Dit hoeft geen probleem op te leveren aangezien een omgevingsvergunning voor werken en werkzaamheden kan worden gebruikt om de aantasting van habitats en soorten in een Natura 2000-gebied te voorkomen en op een project met negatieve of mogelijke significante effecten op grond van artikel 2.7, tweede lid, Wnb een natuurtoets van toepassing is. De positieve beheermaatregelen kunnen niet in een bestemmingsplan worden vastgesteld. Dit probleem kan mogelijk worden opgelost in combinatie van een bestemmingsplan met de inzet van andere instrumenten zoals subsidieovereenkomsten en voorwaardelijke verplichtingen in een bestemmingsplan.
    Een bestemmingsplan is het meeste toepasbare en normerende instrument om het gebruik van gronden en bouwwerken te reguleren en is tevens juridisch afdwingbaar. De maatregelen die nodig zijn om de Natura 2000-gebieden te beschermen kunnen worden geïntegreerd in het bestemmingsplan. Het toepassingsbereik van het bestemmingsplan is ruimer dan beheerplan, namelijk in en rond de Natura 2000-gebieden. In het bestemmingsplan kunnen ten behoeve van de bescherming van habitats en soorten algemeen verbindende voorschriften worden opgenomen. Het beheerplan voor Natura 2000-gebieden kan wel worden ingezet als aanvullend instrument naast het bestemmingsplan.
    Geconcludeerd kan worden dat vanuit een Europeesrechtelijk perspectief het bestemmingsplan nog het meeste aan de eisen van artikel 6 Hrl voldoet. In de praktijk kunnen echter niet alle regels om verslechterende of significante verstorende effecten worden opgenomen in een bestemmingsplan. Als gevolg daarvan is in bepaalde gevallen aanvullende bescherming met behulp van een vergunningplicht (natuurtoets) noodzakelijk.
    Date of Award28 Apr 2020
    Original languageDutch

    Keywords

    • Natura 2000-gebied
    • bestemmingsplan
    • habitat en soorten
    • instandhoudingsdoelstelling
    • instandhoudingsmaatregelen
    • voortoets en passende beoordeling

    Master's Degree

    • Master Rechtsgeleerdheid

    Cite this

    '