De regulering van onrechtmatige bewoning van recreatiewoningen

Abstract

Permanente bewoning van recreatiewoningen is een bestuurlijk probleem dat al decennialang speelt. Bestuursorganen kunnen dit reguleren met toepassing van persoonsgebonden overgangsrecht of een uitsterfregeling. Eerstgenoemde is een bijzondere vorm van algemeen overgangsrecht gebonden aan de gebruiker en gebruiksfunctie. Een uitsterfregeling is een mengvorm van overgangsrecht en een positieve bestemming en is zaaksgebonden. Dit betekent dat gebruik kan worden overgedragen op rechtsopvolgers. Beide planregelingen doen recht aan bestaande rechten en belangen van de gebruiker en bieden zicht op een gewenste situatie.
Bewoning van een recreatiewoning kan zowel legaal als illegaal plaatsvinden. Met legaal wordt in dit onderzoek gedoeld op gebruik dat illegaal is aangevangen en in een eerder bestemmingsplan onder de beschermende werking van algemeen overgangsrecht is gebracht.
In een illegale situatie kan een bestuursorgaan, op grond van het Bro, voor persoonsgebonden overgangsrecht kiezen. Toepassing van een uitsterfregeling is niet mogelijk. In een legale situatie kunnen beide modaliteiten worden toegepast volgt uit Afdelingsjurisprudentie. Een uitsterfregeling heeft daarbij de voorkeur en moet altijd worden overwogen. Persoonsgebonden overgangsrecht kan worden toegepast wanneer sprake is van bijzondere, op de omstandigheden van het geval toegespitste, redenen.

Date of Award	18 Oct 2021
Original language	Dutch
Awarding Institution	Department of Public Law