Abstract
Na het onverbindend verklaren van het PAS in 2019, is de stikstofcrisis nog altijd een veel besproken onderwerp. Duidelijk is dat de stikstofcrisis een lange ontstaansgeschiedenis heeft. Het bewustzijn dat een (te) hoge stikstofdepositie negatieve gevolgen voor de natuur, waterkwaliteit, gezondheid en het klimaat, werd steeds groter. Toch werd met diverse wetgeving geprobeerd de strikte eisen van de Habitatrichtlijn te ontlopen. De toepasselijke wetgeving en beleidsregels staan op een juridisch wankele basis waardoor aanvragers geen rechtszekerheid verkrijgen. Dit zorgt voor onzekerheid bij aanvragers van natuurvergunningen, maar ook bij vergunningverleners. Middels deze scriptie is onderzocht wat de (on)mogelijkheden zijn om een natuurvergunning te verlenen voor activiteiten die stikstofdepositie veroorzaken op Natura 2000-gebieden met stikstofgevoelige natuurwaarden.Uit dit onderzoek blijkt dat er verbeterslagen te maken zijn in de vergunningverlening omtrent de natuurvergunning voor activiteiten die stikstofdepositie veroorzaken op Natura 2000-gebieden met stikstofgevoelige natuurwaarden. Naast de kansen om samen te werken aan natuurherstel, maar ook projecten mogelijk te maken, moet men beseffen dat niet alles mogelijk is.
| Date of Award | 10 Jan 2024 |
|---|---|
| Original language | Dutch |
| Awarding Institution |
|
Keywords
- Wet natuurbescherming
- habitatrichtlijn
- stikstof
- vogelrichtlijn
- PAS
- Natura 2000-gebied
Master's Degree
- Master Rechtsgeleerdheid