De vorderingen en verweren bij de onmogelijkheid tot nakoming van contractuele verplichtingen als gevolg van de Covid-pandemie

Abstract

De Coronapandemie is één van de grootste crises die Nederland heeft gekend gedurende de laatste decennia. Bepaalde activiteiten werden door de overheid wettelijk beperkt of zelfs verboden. Dit had ook gevolgen voor de nakoming van contractuele verplichtingen door ondernemingen. De vraag is welke vorderingen en verweren ingeroepen kunnen worden door contractspartijen bij de onmogelijkheid tot nakoming van contractuele verplichtingen als gevolg hiervan. Een contractspartij die geconfronteerd wordt met een niet-nakomende wederpartij kan een vordering tot nakoming instellen. De vordering tot nakoming wordt echter niet toegewezen als sprake is van de onmogelijkheid tot nakoming. Een andere mogelijkheid kan beëindiging van de overeenkomst zijn. Dit kan middels opzegging. Bij gebreke van een opzeggingsmogelijkheid kan een tekortkoming in de nakoming of onvoorziene omstandigheid leiden tot ontbinding. Verder kan de overeenkomst een mogelijkheid geven tot heronderhandeling of wijziging van de contractuele afspraken. Dit kan ook voortvloeien uit een beroep op de derogerende werking van de redelijkheid en billijkheid. Mocht een contractspartij genoodzaakt worden tot vergoeding van schade op grond van een toerekenbare tekortkoming, dan kan een beroep op overmacht een passend verweer bieden zodat de schadevergoedingsverplichting (gedeeltelijk) wordt weggenomen.

Date of Award	2 Jul 2024
Original language	Dutch
Awarding Institution	Department of Private Law