Een dodelijk arbeidsongeval: eigen schuld, domme pech of een vorm van organisatiecriminaliteit?

Abstract

Er is onderzoek verricht naar de argumenten die werkgevers benoemen voor dodelijke arbeidsongevallen en de oorzaken die uit dossieronderzoek en interviews naar voren komen. De werkgever wijst veelal naar het slachtoffer als schuldige aan het dodelijke ongeval terwijl onderzoek iets anders uit kan wijzen. Bij veel dodelijke arbeidsongevallen is een regel uit de Arbowet en/of het Arbobesluit overtreden, meestal een zorgplicht. Daarbij is kleurloos opzet nodig om tot een bewezenverklaring van artikel 32 Arbowet. Een van de respondenten benoemde heel treffend: “ze hebben nooit de opzet op de dood van de medewerker, maar de opzet op het creëren van de onveilige werkomgeving vaak direct of indirect wel”. Mocht naast een overtreding van artikel 32 Arbowet er ook sprake van zijn dat de dood aan schuld te wijten is dan kan cumulatief artikel 307 Sr ten laste worden gelegd. Gesteld kan worden dat door het niet naleven van regels er sprake is van organisatiecriminaliteit waarbij afhankelijk van de omstandigheden gesteld kan worden dat de gelegenheidstheorie of de spanningstheorie van toepassing is. Een financieel motief en/of een opkomende economisch interessante markt, zoals de zonnepanelenbranche, spelen hierbij een rol.

Date of Award	25 Apr 2024
Original language	Dutch
Awarding Institution	Department of Public Law