Het effect van de onderliggende processen van self-efficacy op technostress en burn-out

Abstract

Dit onderzoek is uitgevoerd omdat het een toevoeging op bestaande literatuur. De resultaten uit dit onderzoek geven een beter begrip van de onderliggende processen van self-efficacy: het affectieve proces, cognitieve proces, motivatie proces en het selectieve proces en het modererende effect daarvan op de relatie tussen technostress en een burn-out.
Uit de analyses is gebleken dat de onderliggende processen van self-effiacy als moderator geen significant effect hebben op de relatie tussen technostress en burn-out.
Als we naar self-efficacy als geheel kijken, zonder de onderliggende processen uit elkaar te trekken, heeft self-efficacy wel een effect op burn-out. Als moderator heeft self-efficacy geen significant effect op de relatie tussen technostress en een burn-out. Hieruit kan geconcludeerd worden dat self-efficacy geen effect heeft op de relatie tussen technostress en burn-out. Dit betekent wel dat self-efficacy er wel voor zorgt dat iemand minder vatbaar is voor burn-out, maar dat het niet het effect van technostress op een burn-out vermindert.

Date of Award	28 Jun 2020
Original language	Dutch
Supervisor	Lars Rieser (Examiner) & Remko Helms (Co-assessor)