Het effect van een op PA-Gebaseerde leefstijlinterventie op het beweeggedrag, het welbevinden en de motivatie voor leren van mbo-studenten.

Abstract

In de overgangsfase van adolescent naar volwassene is een aanzienlijke afname van beweeggedrag zichtbaar. Daarom is het belangrijk beweeggedrag te stimuleren, bijvoorbeeld met behulp van een interventieprogramma. Het doel van dit onderzoek was het onderzoeken van het verschil in de verandering van beweeggedrag, het welbevinden en de motivatie voor leren van mbo-studenten bij het wel of niet participeren aan een physical activity (PA)-gebaseerde leefstijlinterventie genaamd DCFIT. In dit quasi-experimentele onderzoek zijn 133 studenten van drie mbo-instellingen benaderd om twee keer een zelfrapportagevragenlijst in te vullen. Beweeggedrag werd gemeten aan de hand van de International Physical Activity Questionnaire, het welbevinden met de Center for Epidemiological Studies Depression scale, de Rosenberg Self-Esteem Scale en de Warwick-Edinburgh Mental Well-being Scale en de motivatie voor leren met de Motivated Strategies for Learning Questionnaire. In een periode van 20 weken volgde de experimentele groep DCFIT, bestaande uit sportlessen, theorielessen en een leefstijldag. De controlegroep volgde het reguliere lesprogramma. Zowel voor als na het PA-gebaseerde leefstijlinterventieprogramma werd de vragenlijst ingevuld. Een ANOVA repeated measures toonde aan dat door het PA-gebaseerde leefstijlinterventieprogramma studenten zich niet significant meer bewegen dan zonder een leefstijlinterventieprogramma, p = > .05. Daarnaast heeft DCFIT geen effect op het welbevinden en de motivatie voor leren, p = > .05. Het enige effect dat DCFIT heeft, is dat het sedentair gedrag van studenten afneemt (F (1.88) = 7.77; p = .007). Het wordt aanbevolen om in toekomstige onderzoek de inhoud van de leefstijlinterventie te onderzoeken en beweeggedrag met accelerometers te meten.

Date of Award	24 Feb 2023
Original language	Dutch
Supervisor	Renate de Groot (Supervisor)