Het ondervragingsrecht van de verdachte in het Nederlandse strafprocesrecht getoetst aan artikel 6 lid 3 sub d EVRM

: Een onderzoek naar het recht van een verdachte om belastende getuigen in het Nederlandse strafproces te ondervragen in het licht van het recht op een eerlijk proces (artikel 6 EVRM) en de gevolgen van het Keskin-arrest voor het Nederlandse Wetboek van Strafvordering

Abstract

In deze scriptie is onderzocht of het ondervragingsrecht van de verdachte in het Nederlandse strafprocesrecht in lijn is met artikel 6 EVRM of dat het arrest Keskin een wetswijziging vergt van het Wetboek van Strafvordering.
Het ondervragingsrecht is gecodificeerd in artikel 6 lid 3 sub d EVRM. Het ondervragingsrecht biedt de verdediging de mogelijkheid om getuigen te ondervragen, zodat hun verklaring getoetst kan worden op betrouwbaarheid. Het ondervragingsrecht is niet absoluut. Indien de verdediging haar ondervragingsrecht niet heeft kunnen uitoefenen, kunnen hier consequenties aan worden verbonden. De Hoge Raad en het EHRM hebben een toetsingskader ontwikkeld om te beoordelen of het ondervragingsrecht geschonden is. Geconcludeerd is dat de regelgeving omtrent het ondervragingsrecht voor het grootste gedeelte in lijn is met artikel 6 EVRM. Sinds het Post-Keskin arrest onderzoekt de Hoge Raad, net als het EHRM, ook of er een goede reden aanwezig was voor het niet bieden van een ondervragingsgelegenheid. Een wetswijziging ligt echter wel in de rede, omdat het verschil tussen het noodzakelijkheidscriterium en het verdedigingsbelang vervaagd is als gevolg van het Keskin-arrest.

Date of Award	14 Dec 2021
Original language	Dutch
Awarding Institution	Department of Public Law