(Kwalitatieve) aansprakelijkheid van ouders voor hun minderjarige kinderen

: Is aanpassing van de wetgeving noodzakelijk?

Abstract

In hoeverre zijn ouders (risico)aansprakelijk voor onrechtmatige gedragingen van hun kinderen in de leeftijd van veertien tot achttien jaar? Behoeft de huidige wetgeving wijziging op dat gebied? Onderzoek is gedaan naar de bestaande wet- en regelgeving en er heeft een analyse plaats gevonden van de jurisprudentie. In de praktijk blijkt de huidige wetgeving vaak niet te beantwoorden aan de primaire doelen van het aansprakelijkheidsrecht, met name de compensatiefunctie. Het aansprakelijkheidsrecht en de aansprakelijkheidsverzekering zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Zonder verzekering is de schadeplichtige vaak niet draagkrachtig genoeg om de schade te vergoeden. Daarom is onderzoek gedaan naar de vraag in hoeverre ouders zich kunnen verzekeren. Voorts is het wetsvoorstel 30519 behandeld en is een rechtsvergelijking gemaakt van de wetgeving op dit gebied van een aantal Europese landen. De conclusie van het onderzoek is dat ouders veelal niet aan te spreken zijn voor onrechtmatige gedragingen van hun kinderen in genoemde leeftijd. Een wetswijziging conform Europees voorbeeld naar een foutaansprakelijkheid met omgekeerde bewijslast is aan te bevelen. Teneinde aan aansprakelijkheid te ontkomen dient de ouder dan aan te tonen dat hij in zijn toezichthoudende en opvoedende taken niet tekort is geschoten. Een eventuele uitbreiding van de ouderaansprakelijkheid is echter alleen effectief indien ouders zich kunnen verzekeren. Zo lang dat niet mogelijk is, zal niet wezenlijk beter beantwoord worden aan de compensatiefunctie van het aansprakelijkheidsrecht.

Date of Award	10 Aug 2016
Original language	Dutch
Awarding Institution	Department of Private Law