Vreemdelingenbewaring genormeerd

: Een onderzoek naar de waarde van de Wet terugkeer en Vreemdelingenbewaring

Abstract

Op grond van theoretisch onderzoek wordt de vraag beantwoord of de maatregel van vreemdelingenbewaring met de inwerkingtreding van de Wet terugkeer en vreemdelingenbewaring in overeenstemming is met het ultimum remedium principe en het beginsel van minimale beperkingen. Ten aanzien van het beginsel van minimale beperkingen ligt de focus op de maatregelen van visitatie en isolatie. Als toetsingskader dient het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens en het Unierecht. Tevens wordt aandacht geschonken aan de historie van vreemdelingenbewaring.Het blijkt dat de wetgever het ultimum remedium principe betekenis geeft door een naadloze verbinding met de Terugkeerrichtlijn te leggen. Het beginsel van minimale beperkingen wordt gediend door het toepassingsbereik van de visitatiemaatregel in te perken tot het strikt noodzakelijke en de visuele schouw te vervangen door röntgentechniek. Daarnaast wordt winst geboekt door binnen vreemdelingenbewaring een regimedifferentiatie te introduceren, waardoor het gebruik van de isolatiemaatregel tot een minimum wordt teruggedrongen. Geconcludeerd is dat de wet in lijn is met het ultimum remedium principe en het beginsel van minimale beperkingen.

Date of Award	31 Oct 2017
Original language	Dutch